Nagroda 2017

Nagroda im. Wisławy Szymborskiej 2017

10 czerwca 2017 roku podczas uroczystej gali, która odbyła się w krakowskim Centrum Kongresowym ICE ogłoszono nazwisko laureata V edycji Nagrody im. Wisławy Szymborskiej. W tym roku kapituła przyznała Nagrodę tylko w jednej kategorii – za tom wydany oryginalnie po polsku w roku 2016.

Kapituła pod przewodnictwem Joanny Orskiej zdecydowała się przyznać nagrodę w wysokości 100 000 zł Marcinowi Sendeckiemu za tom W (Biuro Literackie). Nagrodzony poeta otrzymał także statuetkę projektu Terenu Prywatnego.

Oprócz zwycięzcy do Nagrody nominowani zostali również:

Tomasz Bąk za tom [beep] generation, (Wojewódzka Biblioteka Publiczna i Centrum Animacji Kultury),

Jerzy Kronhold za tom Skok w dal (Wydawnictwo Literackie),

Tomasz Różycki za tom Litery (wydawnictwo a5),

Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki za tom Nie dam ci siebie w żadnej postaci (wydawnictwo Lokator).

Gala wręczenia Nagrody odbyła się w Centrum Kongresowym ICE w Krakowie podczas Festiwalu Miłosza. Prowadziła ją krakowska aktorka Ewa Kaim, a uroczystość zakończył  koncert zespołu Stubbornly Absent, wykonującego utwory z płyty Commemoration – A Tribute to Wisława Szymborska, zawierającej interpretacje wierszy Szymborskiej w przekładzie na język angielski.

Marcin Sendecki – urodzony w 1967 w Gdańsku. Poeta, dziennikarz, krytyk literacki, związany m. in. z „bruLionem”, „Przekrojem”, „Gazetą Wyborczą”. Debiutował w roku 1992 tomem Z wysokości. Opublikował kilkanaście książek poetyckich. Czterokrotnie nominowany do Nagrody Poetyckiej Silesius (2009, 2010, 2011, 2012 za tomy Trap, 22, Pół i Farsz), laureat tejże nagrody za tom Przedmiar robót (2015). Nominowany również do Nagrody Literackiej Gdynia (za Farsz, 2012). Za tom W  wyróżniony Nagrodą „Odry”.

Joanna Orska, przewodnicząca Kapituły Nagrody im. Wisławy Szymborskiej 2017 (fragment laudacji):

W tomie W Sendecki nie tylko opowiada o swojej Warszawie; pyta także, jakie znaczenie może mieć dla nas książka z wierszami. Trochę na to pytanie odpowiada, by nie zostawić nas całkiem z niczym wobec zdań ściszonych, krótkich, przypominających bardzo małe organizmy. Rzucamy się do nich w pogoni za znaczeniem i odsuwamy z pewną irytacją. Sensy bowiem rozbiegają się, rozpływają, nie trzymają się słów – albo trzymają się ich na tyle dyskretnie, że wydaje się to nie mieć znaczenia. I tak zostajemy – z lupą w ręku czy też szkłem w oku – wobec bieli irytującego zapominania.

Paulina Małochleb, sekretarz Nagrody im. Wisławy Szymborskiej:

Poezja Sendeckiego wywodzi się z ducha awangardy, słychać w niej dzisiaj odległe echo fascynacji poetami amerykańskimi, których poeta czytał i tłumaczył w czasach „brulionu”. Stąd właśnie wywodzi się głębokie osadzenie w życiu prywatnym, widoczne w większości tekstów. Niektórzy usłyszą w jego poezji  wyrazisty, mocny rytm, rytm wywodzący się albo z tradycji romantycznej albo z tradycji – zaskakująco – młodopolskiej.

Projekt był współfinansowany ze środków Gminy Miejskiej Kraków