Jakubowska-Fijałkowska pracuje kobiecością, afektem w sposób jedyny w swoim rodzaju; pokazuje, że łamanie granic między prywatnym a publicznym/politycznym ciągle może być działaniem odświeżającym – to młody głos dojrzałej polskiej poezji kobiet. 

Alina Świeściak, jurorka Nagrody im. Wisławy Szymborskiej

Rośliny mięsożerne Genowefy Jakubowskiej-Fijałkowskiej są książką niezwyczajną, z pozoru tylko łatwą w lekturze. Jej dostępność zasadza się na opowieści, budowanej w języku, który: na niskich i wysokich, na bardzo zwykłych, ale i czasem odświętnych, rytualnych rejestrach, przedstawia świat pojedynczy, indywidualny, ale też wspólny wszystkim świat zachwytów i porażek. W wyjątkowej poetyckiej wrażliwości, ukazany jest specyficzny mocny „niegrzeczny” monolog liryczny oscylujący w stronę dialogu. To opowieść naszpikowana silnymi emocjami, ale też wyważonymi, racjonalnymi replikami. Defilują tu rozmówcy z przeszłości oraz z teraźniejszości, różne „alter ego”, ale też instytucje; odważnie unicestwiane jest tabu: wieku, kobiecości, religii i państwa. Jest i refleksja metafizyczna

Dorota Walczak-Delanois, jurorka Nagrody im. Wisławy Szymborskiej.

Bezsenność i tango z Al Pacino
noc pełnia

dzień prawie zorza poranna

ciągle nie mogę spać
wszystko za jasne za gorące

skóra płonie
piec gazowy podpala mi wilczy włos
na prawej skroni
rzęsy mi płoną brwi

Al Pacino prowadzi
do skrzydłokwiatu

jest jak embrion we mnie

Urodził się w 1970 r. w Opolu. Poeta, eseista, tłumacz z języka francuskiego. Jest absolwentem romanistyki na Uniwersytecie Jagiellońskim, mieszka w Opolu. Prowadzi zajęcia z literatury francuskiej – w Nauczycielskim Kolegium Języków obcych w Opolu i na Uniwersytecie Opolskim – oraz warsztaty creative writing. Laureat nagrody Kościelskich w roku 2004 za poemat Dwanaście stacji, który był też nominowany do Nagrody Literackiej Nike 2005. W 2007 roku Różycki był ponownie nominowany do Nike, za tom Kolonie, który dostał się do finałowej siódemki.

Kapitan X to określony projekt, w którym widać całą maestrię twórczego, rozpoznawalnego warsztatu poety. 

Dorota Walczak-Delanois, jurorka Nagrody im. Wisławy Szymborskiej.

Różycki mówi, że trzeba transcendować w obcość, żeby to co nasze, bliskie, ukazało się jako nieoczywiste.

Wojciech Ligęza, juror Nagrody im. Wisławy Szymborskiej

Podróż w kosmos

Podróżowanie w kosmos się zaczyna

zwyczajnie: rankiem znajdujesz w gazecie

wiadomość, że prezydent w nocy wreszcie

podpisał prawo i że już za chwilę

rozpocznie się dla ciebie odliczanie:

najpierw kilka donosów, dwa wezwania

w celu złożenia wyjaśnień, rutyna.

Potem kolejne, do zwolnienia z pracy.

Podwyżka opłat i nieznani sprawcy

niszczą samochód, mażą drzwi. Ta mina

sąsiada, gdy przyjdą. Nawet nie zdążysz

powiedzieć dzieciom, że to podróż w kosmos.

Finalistka Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego im. Jacka Bierezina. Publikowała w „Odrze”, „Autografie”, „Obrzeżach”, „Nowej Okolicy Poetów”, „Cegle”, „Szafie”, „Trumlu”, „Arteriach”, „Arkadii”, „Dyskursie”. Laureatka kilkunastu ogólnopolskich konkursów poetyckich. We wrześniu 2005 r. ukazał się jej debiutancki tomik Człap story. W 2010 r. zostały wydane dwa tomiki poetyckie autorki: Jeszcze się tu pokręcę (nominacja do Nagrody Literackiej Nike) – nakładem Instytutu Mikołowskiego oraz Proszę nie płakać wydany przez SAPiK w Szczecinku (jako główna nagroda w OKP Malowanie słowem). We wrześniu 2015 r. ukazał się czwarty tom poetycki – Gustaw znikąd wydany przez Zaułek Wydawniczy „Pomyłka” w Szczecinie. W listopadzie 2015 r. wydany został debiut prozatorski Mirki Szychowiak – Gniazdozbiór (wydawnictwo ME-KOMP). 2016 rok – to kolejna książka poetycka – Jakie to życie jest krępujące (Fundacja Duży Format Warszawa). W 2018 roku ukazał się 6 tom poetycki –Trzeci migdał wydany przez wydawnictwo j. Finalistka Międzynarodowego Festiwalu Opowiadania. Jej teksty znajdują się w antologii dolnośląskiej literatury Rozkład jazdy oraz w Warkoczami. Antologia nowej poezji. We wrześniu 2020 r. wiersze Mirki Szychowiak, przetłumaczone na język ukraiński, znalazły się w Nielegalny prąd. Antologia wierszy wrocławskich i podwrocławskich w wyborze Jacka Bieruta. Jej teksty tłumaczone były również na język włoski, a także angielski: w dwujęzycznej antologii Free over blood wydanej w październiku przez Off_Press i Zeszyty Poetyckie oraz w „European Literature Network”. W tym roku w miesięczniku „Nowaja Polsza” – ukazały się wiersze autorki tłumaczone na język rosyjski.

W jej mikroświecie jest bogactwo niesamowitych postaci. Mirka Szychowiak każdemu oddaje cześć. Z czułością i pokorą pisze o ludziach, zwierzętach, roślinach.

Karol Maliszewski, juror Nagrody im. Wisławy Szymborskiej

Zapachy

          Weronce K.

Nikt nigdy nie widział Weronki

bez jakiegoś tobołka – zawinięte

w wyblakłą chustę gałganki były

niemowlakiem, czasem małym

kotem, rzadziej psem.

Mówiła po swojemu do tych

szmatek, przyciskała do piersi

i chodząc po wsi – chwaliła się

jak skarbem. Nie przypominam

sobie, by ktoś się temu dziwił

albo naśmiewał.

Nie chciała mieszkać

z bogatą siostrą. Wolała starą,

walącą się drewnianą chatę

po drugiej stronie drogi.

Dzieci się bały, ale lgnęły

do Weronki, do jej domu

ozdobionego patykami

i oswojonej pstrokatej kury.

Bywałam u niej, podjadałam

maliny, a na wychodne

dawała mi bukiet mięty.

Rośnie do dzisiaj w miejscu,

gdzie już nie ma Weronki

ani domu. Zostały zapachy.

Urodziła się w 1978 r. Botaniczka, poetka, artystka video. Adiunkt w Samodzielnym Zakładzie Botaniki Leśnej SGGW. Jest autorką filmu Metamorphosis of Plants (2016) powstałego z inspiracji dziełem J.W. Goethego pod tym samym tytułem. Obraz ten wygrał międzynarodowy SCINEMA International Science Film Festival w kategorii najlepszy film eksperymentalny/animacja. Jej debiut poetycki Atomy był nominowany do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius (2015) oraz zdobył wyróżnienie XI Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego „Złoty Środek Poezji” (2015) na najlepszy debiutancki tom poetycki roku. W 2017 otrzymała Nagrodę Kościelskich za tom minimum. W 2019 wydała książkę eseistyczną Patyki, badyle (Nagroda Literacka Gdynia). Z końcem 2020 ukazała się jej trzecia książka poetycka Piach.

Poezja Zajączkowskiej jest nie tyle cielesna, ile „komórkowa”. Jako taka jest wyjątkowo konsekwentna, to całościowy poetycki projekt

Alina Świeściak, jurorka Nagrody im. Wisławy Szymborskiej

W Piachu doceniam czystość komunikatu przy wcale niebanalnym wysłowieniu. 

Dorota Walczak-Delanois, jurorka Nagrody im. Wisławy Szymborskiej

wersja trial

starte kolano,

zszyty paluszek,

borowanie zęba,

noga w gipsie na wakacje,

zapalenie oskrzeli i bańki,

wymioty z przejedzenia czekoladą,

potem też zaraz

i kac, i bóle serca,

to wszystko tylko wersje testowe,

w pakiecie od samego początku,

upgrade’owane do wersji full

w odpowiednim czasie,

z rozszerzoną opcją na

gnicie odleżyn,

dializy,

udar mózgu i paraliż,

rozkład pamięci,

niepasującą szczękę w zaschniętych dziąsłach,

zaciemniony obraz

i zaszumiały słuch.